W roku 2019, zdobyta została nieoceniona wiedza na temat czarnych dziur dzięki pierwszej udanej próbie fotografowania supermasywnej czarnej dziury M87, znajdującej się w centrum galaktyki oddalonej od naszej planety o 55 milionów lat świetlnych. Mimo że obraz przez wielu naukowców uznawany był za nieostry, wywołał on ogromne zainteresowanie społeczności naukowej. Teraz, posiadamy zdjęcie tej czarnej dziury o znacznie wyższej jakości.
Obserwacje z 2019 roku ujawniły, że światło emitowane przez supermasywną czarną dziurę M87 jest spolaryzowane. Ta właściwość światła umożliwiła naukowcom uzyskanie większego kontrastu i intensywności barw na zdjęciach, eliminując jednocześnie efekty świetlne i jasne plamy. Istnieje przypuszczenie, że światło emitowane przez gorące źródła blisko pola magnetycznej czarnej dziury jest również spolaryzowane. Analiza tego fenomenu optycznego dostarczyła obrazu o wiele ostrego, z dobrze zaznaczonymi liniami pola magnetycznego na wewnętrznej stronie „wiru”. Wokół czarnych dziur znajduje się plazma, w której są pola magnetyczne wpływające na ruch materii. Obserwując zmiany w kształcie tych rosnących pól magnetycznych za pomocą światła spolaryzowanego, naukowcy zauważyli, że supermasywna czarna dziura M87 posiada silne pole magnetyczne wpływające na orbity obiektów dookoła i na sposób emitowania strumieni.
Astronomia osiągnęła przełom w 2019 roku, kiedy to naukowcy z międzynarodowego programu Teleskop Horyzontu Zdarzeń pokazali światu pierwszy obraz czarnej dziury, potwierdzając tym samym ich istnienie. Dwa lata później, ten obraz stał się o wiele bardziej wyraźny. Badania pokazały również, jak czarna dziura emituje strumienie materii z prędkością światła, które rozprzestrzeniają się na odległość 5 tysięcy lat świetlnych od centrum galaktyki. Chociaż większość materii jest pochłaniania przez czarną dziurę, niektóre jej części są emitowane jako te strumienie, które stanowią „największą tajemnicę współczesnej astronomii”.